dr Sabina Barszcz

Ogólne informacje

Jestem psycholożką i psychoterapeutką poznawczo-behawioralną w trakcie czteroletniego, akredytowanego szkolenia w Szkole Psychoterapii Poznawczo-Behawioralnej Uniwersytetu SWPS we Wrocławiu. Poza pracą w gabinecie pcyhoterapeutycznym, angażuję się w edukację najmłodszych w Przedszkolu nr 48 – tam staram się popularyzować wiedzę psychologiczną, a także wspierać dzieci, ich nauczycieli oraz opiekunów w codzienności.

Jestem także pracowniczką naukowo-dydaktyczną na Uniwersytecie Wrocławskim. Prowadzę wykłady i warsztaty dla studentów oraz realizuję badania naukowe z zakresu informacji zwrotnych (fascynuje mnie zagadnienie udzielania pochwał), zachowań proekologicznych i perfekcjonizmu. Wcześniej pracowałam w projektach naukowych poświęconych neofobii żywieniowej u dzieci. Obecnie uczestniczę w badaniach z zakresu psychofizjologii najmłodszych (interesuje mnie zmysł węchu i jego rola w rozwoju dziecka).

Jestem także współautorką publikacji naukowych i rozdziału w monografii. Odbyłam staż naukowy na Uniwersytecie w Padwie.

W wolnych chwilach chętnie podróżuję w towarzystwie przyjaciół – z ogromną przyjemnością zwiedzam nowe kraje, a szczególnie często wracam do słonecznej Italii. Lubię relaksować się aktywnie, pływając na desce SUP lub dbając z przyjaciółmi o wspólny ogródek działkowy – wierzę, że równowaga między pracą a pasjami pozwala mi być w pełni obecną zarówno w gabinecie, jak i w codziennym życiu.

Jak pracuję?

Pracuję głównie w nurcie terapii poznawczo-behawioralnej (CBT), uzupełniając ją technikami „trzeciej fali”, m.in. ACT, DBT. Bliskie jest mi podejście skoncentrowane na rozwiązaniach, interesuje mnie terapia schematu, którą stale zgłębiam. Zawsze dostosowuję metody do indywidualnych potrzeb pacjenta, kierując się Kodeksem Etycznym Psychologa. Wierzę, że każdy człowiek ma własne zasoby do radzenia sobie z trudnościami – moim zadaniem jest wspierać w ich odkrywaniu i wykorzystywaniu.

Co jest dla mnie ważne?

Łączę psychoterapię z najnowszą wiedzą naukową, kierując się pokorą i otwartością na nowe podejścia. W centrum stawiam relację z drugą osobą – opartą na współdziałaniu, empatii, uważności i, tam gdzie to możliwe, odrobinie humoru. Ważny jest dla mnie ciągły rozwój, poszerzanie wiedzy oraz poznawanie skutecznych narzędzi diagnozy i pomocy psychologicznej. Wierzę, że połączenie wartościowej relacji terapeutycznej z metodami o potwierdzonej skuteczności naukowej stanowi fundament efektywnego procesu terapeutycznego.

Obszary wsparcia